Winterdiner

Winterdiner 2020 / In Het Einde van de Wereld

Eilandbewoners hebben wat met storm en wind en ook voor Ciara (zo heette deze storm) waren zij niet bevreesd. Altijd wind mee of wind tegen, het is onderdeel van ons bestaan. We halen planten en katten naar binnen, verzwaren onze jaszakken en zetten een zuidwester op. 

Op de boot was het lekker warm en de sfeer goed. Rob van Leeuwen heette ons welkom; op dit eerste lustrum kon hij vaststellen dat er nog steeds groei zit in de aanmeldingen voor het diner. Hij zag zelfs een groei naar een diner voor alle 1100 stadsdorpelingen in het verschiet. 

De fantasie van uw verslaggeefster sloeg bij deze prognose wat op hol: zou dat betekenen dat we in komende jaren ons kaartje op de zwarte markt voor woekerprijzen zouden moeten bemachtigen? En zou dat dan niet indruisen tegen de sociale gedachte die achter de oprichting van ons Stadsdorp lag?  Om u gerust te stellen: vooralsnog zijn van ‘time-slots’, lockertjes en meetingpoint (om vrienden, tas en jas terug te vinden) geen sprake en pasten we allemaal nog op de boot. 

Ook dit jaar was er een muzikale omlijsting: opnieuw bleken er buren over ongekend talent, lef en enthousiasme te beschikken. 

Wietske las het ontroerende lied voor waarmee Barbara van der Kleut, een van de grondleggers van Stadsdorp Java-eiland, in herinnering werd gebracht. Dit lied is ooit geschreven door Barbara’s zoon Wouter,  die toen hij met zijn moeder op het eiland kwam wonen 7 jaar oud was. Het eiland bestond voornamelijk nog uit bergen zand  -  een eldorado voor kinderen, daar kon geen gameboy tegen op.

Het tweede optreden was van Jedan Tutuhatunewa. Voor het eerst aanwezig bij het diner en we hopen dat dit niet de laatste keer zal zijn: prachtig gezongen en zichzelf begeleidend op gitaar. Met een eigen arrangement van ‘One’ (U2), waarbij door menigeen werd meegezongen, sloot hij af. Horst Trautmann trad op met het lied ‘Traum Insel’ (Droom eiland), een Weens liedje dat zijn moeder vroeger voor hem zong. Heel toepasselijk en ook niet verwonderlijk dat Horst nu op een eiland woont. Victor Budke zong a capella een prachtig Italiaans liefdeslied: een mooie voortuitloper op de komende Valentijnsdag. Rob, die de artiesten af- en aankondigde, concludeerde terecht dat we door deze drie solisten bijna konden spreken een uiteengevallen mannenkoor. Als om dat te logenstraffen trad meteen daarna Dorien Polderman op: spontaan, het idee was ter plekke ontstaan. Ze zong een lied van Wim Sonneveld: ‘Wat moest ik doen zonder jou’ en daar waren we het allemaal mee eens. Bedankt Dorien!

Tijdens het diner werd drie maal van plaats verwisseld, zodat eenieder na afloop een groot aantal deelnemers had ontmoet. Hélène en Rob, de koks, vrijwilligers (!) van ‘het Einde van de Wereld’ hadden een heerlijk drie-gangen menu bereid. 

Ook kan, met vreugde, worden vastgesteld dat de gemiddelde leeftijd van de deelnemers jonger wordt. Niets ten nadele van de oude rotten natuurlijk maar elk dorp heeft jonge aanwas nodig om het voortbestaan te waarborgen en om de stokjes op termijn aan door te geven. 

Ik wil het Stadsdorp bedanken voor hun tomeloze inspanningen om sociale betrokkenheid en sfeer op ons eiland te creëren.  Iedereen ging met een grote glimlach na afloop weer de loopbrug op naar de wallenkant. En voor zover bekend is iedereen thuisgekomen en niet door Ciara in het IJ beland.

Dees Deitmers 2020

Winterdiner 2018 druk bezocht

 Ongeveer 45 mensen bezochten het jaarlijkse winterdiner van stadsdorp Java-eiland. Er was een lopend buffet met een ruime keus aan Chineese hapjes zodat iedereen wel iets lekkers kon vinden.
Tussen de gangen door konden we fijnproeven van kleinkunst van eigen bodem. Anna Brandjes zong over Amsterdam, we luisterden naar het gedicht 'Java-eiland, Amsterdam' van Albana Shala, en naar het lied 'Mijn eiland' door Wouter van der Heijden.
Al met al weer een geslaagde avond

Winterdiner 2017 in the Glass House

Het stadsdorpdiner is een leuke manier om je buren te leren kennen. En voor velen was dit ook de eerste keer dat ze in het nieuwe restaurant 'The Glass House' aten. 
Met 55 mensen was het lekker vol, maar alles liep gesmeerd. Tijdens het diner werd er opgetreden door Martijn en Ella Nieuwenhuijzen, vader en dochter.
Het eten was erg lekker en ruim voldoende, en ook de bediening liep gesmeerd. De aanwezige kinderen mochten het toetje klaarmaken, wat ze met veel enthousiasme deden.
Kortom, het was een geslaagde avond. Volgend jaar weer!

02.01.2017