Mijn Eiland

Wouter van der Heijden kwam op het Java-eiland wonen toen hij 7 jaar oud was. Speciaal voor de opening van het stadsdorp Java-eiland schreef hij dit lied, dat hij tijdens de opening zong.

Mijn Eiland
Verhuizen naar een eiland
Alle spullen in de auto
Ik vond het best een beetje raar
Maar ach ik was pas zeven jaar

In 't begin waren er bergen
En we gleden naar benee
Op een zelfgemaakte plank
Ik zou nog rijk worden met dat idee

Moeder zei ik ga hier nooit meer weg
En ze heeft toch groot gelijk
Al kost het al haar geld het leven blijft toch rijk
De schepen zijn omlijst
Door het raamkozijn
En de wind die brengt een stilte mee
Voor de mensen die er zijn

Met de boot ging je naar school toe
Het was best een barre tocht
En niet zonder gevaar
Maar ik was al dertien jaar

Het vuur kwam tot de wolken
De buren dronken wijn
We haalden pallets met elkaar
En ik tilde 'm met haar

Moeder zei ik ga hier nooit meer weg
En ze heeft toch groot gelijk
Al kost het al haar geld het leven blijft toch rijk
De schepen zijn omlijst
Door het raamkozijn
En de rook van de fabriek
Schijnt door het zijdewit gordijn

Het voelt nog steeds als thuis nu
Het is een net eigen dorp
In een hele grote stad
Maar ooit kies je toch een pad

Er komt nog wel een tijd
Dat de buurt niet meer zal groeten
Het water anders klinkt
En de wind niet meer hetzelfde zingt
Toch blijf ik altijd trouw en denk ik steeds weer na
Over hoe het is geweest en hoe het nu zal zijn met Java

Moeder zei ik ga hier nooit meer weg
En ze heeft toch groot gelijk
Al kost het al haar geld het leven blijft toch rijk